n'apalım..

Çok özlüyorum seni..

Seni görememek öyle koyuyor ki bana, kahrediyor beni.. Sanki hayat anlamsızlaşıyor, insanlar üstüme üstüme geliyor sanki.. Ve ben hepsini aşıyorum ama yine de ulaşamıyorum sana..

Oysa çekip gitmeden önce ne tatlı anılar yaşamıştık biz seninle..

Zaten ben her şeyi bu kadar hoş görmene şaşırmıştım ilk başlarda.. Ama sonunda anladım, gerçi bu biraz geç oldu da.. Ne güzel de anlaşıyorduk diye sanmaya başlamıştım da.. Meğer hepsi birer yalanmış.. Güzel ve acı bir yalan..

Aslında o geveze susuşlarını bile özledim yani, desem yalanda değil hani.. Hayatımda her şey aynı.. Sadece ufak bir eksiklik var, sadece sen yoksun.. O kadar..

Oysa senin benden tek istediğin, kendini iyi hissetirecek güzel cümleler kurmamdı.. Ama n'apalım olmadı..

Hal bu ki kaç kere de “siyah beyaz bir hayat yaşıyorum benden renkli ifadeler bekleme” demiştim sana.. İnanmadın belki de inanmak istemedin, aslında biraz kendimi sıkıştırınca gayet de güzel cümleler kurabiliyormuşum..

Bunu anladım senden sonra, hayatıma bunu kattığın için teşekkür ederim sana.. Demek ki belli bir dengeyi sağlayamamışız biz seninle..


Birimiz hep yerlerde sürünürken, diğeri hep yükseklerde uçmuş anlaşılan..